3 ตุลาคม 2554 @ เซนโย Story

ผมเขียนเรื่องราวไม่ค่อยเก่ง ขอนำข้อความถึงน้องเซนโย ที่เคยโพสต์ใน facebook มาแบ่งปันละกันนะครับ เป็นความรู้สึกดีๆ กับน้องๆ เซนโย ครับ

ความรู้สึกดีๆ คือ วันนี้ผมไปถึงราวบ่าย 3 ก่อนเวลา 5 โมงที่นัดหมายแพ๊ค (แวะไปช่วยน้องปอมยางแบนอยู่นาน) ไปถึงกรุงไทยก็เห็น น้องๆเซนโย นั่งแพ๊คถุงยังชีพอยู่ สอบถามดูก็ทราบว่ามาแต่เช้าแล้ว แถมทำไปได้เยอะแล้วอีกต่างหาก น่าจะสองสามร้อยชุดเชียวครั

พี่แอนเล่าให้ฟังว่า ซื้ออะไรให้ทานก็ไม่ค่อยยอมทาน สู้กันไม่ถอย ทำกันไม่หยุด ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็เป็นห่วงน้องๆคอยถามเรื่อยๆว่าหิวไหม พักหน่อย ทานอะไรไหม จนน้องบอก "ถามครั้งที่แล้วยังไม่ถึง 15 นาทีเลยนะคะพี่" 555 และด้วยการที่เด็กๆนั่งทำไม่หยุด ทำให้พนักงานธนาคารที่ผ่านไปมา อดไม่ได้ ต้องลงมาช่วยครับ

ความรู้สึกผมคือ งานเต็นท์นี่มันงานจุกจิก จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก ยากที่จะเตรียม ง่ายถ้าเตรียมหมดแล้ว แต่มันเป็นงานเบื้องหลังจริงๆ ไม่ได้หน้าอะไร ไม่ได้เห็นว่าของไปที่ไหน ชาวบ้านเค้าดีใจยิ้มแย้มอย่างไรเวลาได้รับ (ทื่เราต้องพยายามทำให้เห็น) แต่เค้าก็เต็มใจที่จะทำ นี่คือจิตอาสาที่บริสุทธิ์จริงๆ เห็นเยาวชนของชาติเป็นแบบนี้ทีไร ชื่นใจทุกทีครับ

เห็นว่าเช้าๆมา สิบกว่าคน แต่ตอนผมมา บางคนไปเรียน(คงจะเรียนพิเศษ)แล้ว เลยเหลืออยู่ 7 ครับ


จอน อาสาดุสิต / เล่าเรื่อง
3 ตุลาคม 2554












ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น