สวัสดีครับ เพื่อนๆ ผมไม่ค่อยจะเล่าเรื่องที่บ้านให้เพื่อนๆ สักเท่าไหร่ แต่ว่างานอาสาคราวนี้ ผมเห็นทุกคนพร้อมเพรียงกัน ช่วยกันแพ็ค "ถุงมินิยังชีพ" ผมตั้งชื่อเองนะครับ คือ ไม่ถึงขนาดถุงยังชีพเพราะว่า ที่บ้านคิดกันว่าคงมีคนบริจาคเยอะแล้ว จึงมุ่งไปทาง "ยา" ต่างๆ มากสักหน่อย มีเสื้อ มีน้ำ ตามที่ผู้มีจิตศรัทธาบริจาค ในใจนึกไปถึงถังสังฆทานเลยครับ เพราะว่า แล้วแต่เราจะใส่ ว่างั้นเถอะ มุมหนึ่งก็สะท้อนว่า ผู้ประสบภัยต้องการรึเปล่า แต่อีกมุมหนึ่งก็ผู้บริจาคอยากบริจาคอย่างนั้น คงจะขัดศรัทธาลำบาก แล้วก็วกกลับมาคิดถึงการทำงานร่วมกับพี่ๆ ที่ทำอาสา ด้วยกัน ซึ่งมีอยู่งานหนึ่ง ที่เราตรงเป้าไปตามผู้ประสบภัยว่าคุณต้องการอะไร การบริจาคก็จะเกิิดประโยชน์สูงสุด
นำภาพที่คนในครอบครัวมาช่วยกันแพ็คถุงครับ มีญาติมารวมตัวช่วยกันด้วยครับ ทำกันถึงเที่ยงคืนครึ่ง บางคนก็จะเตรียมตัวไปบริจาคเองด้วย ในวันรุ่งขึ้น ซึ่งผมก็จะนำภาพการไปบริจาค มาแบ่งปันเพื่อนๆ ให้ได้ชมกันครับ แอบตั้งชื่อเล่นๆ ว่า "ครอบครัวอาสา" ครับ บทความหน้าที่นำภาพการไปบริจาค ผมจะมาท้าวความ ถึงการบริจาคที่ครอบครัวผมได้ร่วมกันทำ ร่วมกันคิด ให้อ่านกันนะครับ กลัวว่าจะยาว เลยจบก่อนดีกว่าครับ
พบกันกับบทความหน้า ที่จะมีภาพบริจาคที่ อ.บางปะหัน จ.อยุธยามาฝากนะครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น