หลังจากที่ได้คำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆ และความช่วยเหลือเป็นอย่างดีของคุณปรีดาจาก Thai Flood จนมั่นใจว่าเริ่มงานได้แน่ ก็ได้ฤกษ์นัดรวมพลจิตอาสาเพื่อขนกระสอบทรายไปช่วยชาวสวนส้มโอกัน ๗ โมงเช้าวันอาทิตย์ที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๔ วางแผนไว้ว่าจะใช้รถบรรทุกใหญ่ แต่คุณมงคลเจ้าของรถแนะนำว่าใช้รถ ๖ ล้อจะสะดวกกว่า ไม่สูงมากจนเปลืองแรงยก และไม่มีกำหนดเวลาห้ามวิ่งด้วย ถ้ามีกำลังพลเพียงพอ ก็จะจัดมาให้ ๒ คัน
นกเตรียมตัวแต่เช้าเพื่อออกไปรอเพื่อนๆจิตอาสาที่จุดรวมพลมาร์เก็ตเพลส ขอยืมรถเข็นผักของพระเจ้าปู่ไปช่วยผ่อนแรงด้วย กะว่าต้องเดินเข็นเจ้า ๒ ล้อนี่จากบ้านไปถึงซอย ๔ บังเอิญคุณมงคลขับรถกะบะผ่านมาพอดี เลยได้นั่งยิ้มหน้าบานเหาะไปกับโตโยต้าไฮลักซ์ถึงมาร์เก็ตเพลสภายใน ๑ นาที
หลังเวลานัดเริ่มมีอาสาทยอยเดินทางมาถึง และโทร.มาถามทาง เริ่มตื่นเต้นและอยากรู้ว่ากำลังพลทั้งหมดจะมีกี่คนหนอ??? ผ่านไป ๑ ชั่วโมง ได้เวลาเคารพธงชาติมีจิตอาสามาร่วมกำลังพล ๘ คน คือ คุณพล คุณอั๋น คุณอ้ำ พี่สาคร น้องซีเกมส์ น้องเฟร้น น้องจ๊อบและคู่หู (ที่ไม่ยอมบอกชื่อ) จากสาธิตจุฬา รู้สึกไม่มั่นใจอย่างแรงว่าจะขนไม่ครบ ๑๑ จุดตามที่วางแผนไว้ เพราะคำแนะนำก่อนหน้านี้ประมาณตัวเลขกำลังพลไว้ที่ ๕๐ แน่ะ พี่สาครเห็นนกออกอาการซีด เลยให้กำลังใจว่าไม่ต้องรอแล้ว ลุยเลย พวกเราจึงพากันข้ามถนนไปยังจุดแรกที่รถบรรทุกจอดรออยู่ Euro Creation Furniture
กองกระสอบทรายกองแรกหายวับไปแล้ว พี่รุ้ง (คนขับรถ) มุ่งหน้าต่อไปยังจุดที่ ๒ J-Avenue นกขึ้นไปยืนอยู่ท้ายรถบรรทุกด้วย แอบมองอาสาแต่ละคนว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง หน้าตายังยิ้มแย้มกันอยู่ ดีจังดีจัง
ระหว่างทางจิตอาสาแต่ละคนหยอกล้อเฮฮากันตลอดเวลา ขนกระสอบทรายไป ก็มีงัดมุขมาแซว มาอำกัน ไปบอกใครเขาจะเชื่อหล่ะคะว่าตั้งแต่เกิดมาแต่ละคนก็เพิ่งจะได้เจอหน้ากันตะกี๊นี้เอง
จุดต่อไปเป็นร้าน Absolute Dental ใกล้ซอย ๒๓ บังเอิญมีที่จอดรถหน้าร้านอีกแล้วครับท่าน
เก็บจุดต่างๆทางฝั่งซ้ายของถนนแล้วก็ตีรถกลับมาฝั่งขวา เริ่มที่ร้านอาหารตามสั่งของพี่ศักดิ์สิทธิ์ (พี่เค้าฝากบอกว่า “มาขนกันเงี๊ยบเงียบ ผมก็นอนรออยู่หลังประตูม้วนว่าเมื่อไหร่จะมา จะให้เอาทรายหลังร้านอีก ๓๐ กระสอบไปด้วย เปิดประตูมาอีกที อ้าว!! ขนกันไปหมดแล้ว”) ต่อด้วยร้าน The Flower อาสาของเราเจอกระสอบทรายของคุณเล็กเข้าไปเริ่มอึ้ง ก็กระสอบมันใหญ่และหนักกว่าจุดอื่นเยอะเลยค่ะ
นกเห็นว่าขนกันมาใช่น้อยแล้ว เลยเชิญชวนให้หยุดพักดื่มน้ำและรับลูกอมเพิ่มพลัง (จริงๆแล้วเป็นการแอบหยั่งเชิงว่าขนกันต่อไหวหรือเปล่าตะหากหล่ะ) แต่อาสาพร้อมใจกันตอบว่าจะพักหลังจากขนจุดต่อไปเสร็จแล้ว โอเค ไปต่อ งานนี้ได้จัดเต็มแน่นอนค่ะ
ระหว่างพักให้หายเหนื่อย อาสาของเราก็ยังเบิกบานเต็มร้อยกันอยู่เลย (แต่เสื้อเปียกชุ่มไปหมดแล้ว) สุดยอดที่สุด
บังเอิญ Voice TV มาขอสัมภาษณ์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตัวแทนอาสาของเราจึงต้องรับบทซุป’ตาร์เกาหลี พล จุง โฮ ไปด้วย (ก็เสื้อผ้า-หน้า-ผมเขาพร้อมกว่าใครนี่คะ โดยเฉพาะเสื้อรู้สู้ flood นี่ตรง concept มั่กๆ) ก่อนลุยจุดต่อไปขอรวมพลัง “เราสู้” เพิ่มสร้างความฮึกเหิม (ตอนที่นกขอให้โพสต์ท่านี้ ทุกคนทำหน้าเหวอมาก เพราะท่ามันไม่ “แมน” เอาซะเลย แต่ก็อุตส่าห์กลั้นใจทำให้ ขอบคุณทุกคนมากนะคร๊า น่ารักสุดๆ) หายเหนื่อยแล้วแวะรับกระสอบทรายที่ร้าน Tiger Massage ของพี่ประยูร และไปต่อที่ทองหล่อซอย ๖ คุณจิ๋วเปิดบ้านที่ตกแต่งไว้อย่างน่ารักให้เราเข้าไปขนไปชมไป
ในที่สุดก็มาถึง Center Point ซึ่งเป็นจุดสุดท้ายและเป็นจุดใหญ่มาก มีให้ถึง ๖,๐๐๐ ลูก (ยังไม่รวมสาขาพร้อมพงศ์อีก ๘,๐๐๐ ลูก) นกไม่แน่ใจว่าอาสาแต่ละคนหมดแรงกันหรือยัง ทันใดนั้นบังเอิญมี ฉ.ก.เสื้อดำเข้ามาแจมอีกคน (มาจากไหนคะเนี่ย ใครรู้ช่วยบอกที) ทำให้อาสาของเรายิ่งคึกคักมากขึ้นไปอีก
กระสอบทรายเริ่มเต็มรถจนไม่มีที่จะวาง แต่พี่รุ้งก็ยังใจดี บอกว่าใส่ได้อีก (สงสัยพี่เค้าคงลืมไป คิดว่ารถคันนี้เป็น ๑๐ ล้อที่ขับอยู่เมื่อวาน) ไม่น่าเชื่อ!!! งานเสร็จสมบูรณ์ตามแผนที่วางไว้ว่าจะขนให้ได้ทั้ง ๑๑ จุด อเมซิ่งมั่กๆ ดิฉันฝันไปหรือเปล่าเนี่ย??
ถึงเวลาต้องสลายตัวกันแล้ว (ใจหายเล็กน้อย) ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก ต่างคนต่างขอบคุณซึ่งกันและกันที่มารวมตัวกันและช่วยทำให้งานวันนี้ลุล่วงไปได้ด้วยดี พร้อมกับตกลงกันว่าเราจะมาร่วมแรงร่วมใจขนกันอีกเมื่อชาติต้องการ หน้าตาอาสายังสดชื่นกันถ้วนทั่ว เสียงแซวกันว่า ยังไหว พร้อมขนต่อได้อีกนะจะบอกให้
ลำดับต่อไปคือการเดินทางไปส่งมอบกระสอบทรายให้สวนส้มโอ ต้องใช้เส้นทางที่น้ำยังท่วมอยู่ด้วย รถเล็กยังผ่านไม่ได้เลยค่ะ
เห็นพุทธมณฑลที่กลายเป็นทะเลสาบแล้วน่ากลัวจัง เกือบเที่ยงแล้ว ปรึกษากับพี่รุ้งว่าเราแวะกินก๊วยเตี๊ยวกันก่อนที่จะไม่มีร้านให้แวะดีกว่า ระหว่างมองหาร้านอาหาร ได้ยินเสียงฟู่ๆดังมาจากใต้รถ พี่รุ้งบอกว่าลมยางรั่ว เลยต้องมองหาร้านเติมลมยางแทนร้านอาหาร แต่สองข้างทางน้ำยังท่วมสูงอยู่มาก แทบไม่มีร้านอะไรเปิดทำการเลย บังเอิญมีรถบรรทุกใหญ่ขับมาชะลอข้างๆแล้วส่งยิ้มให้ (พี่รุ้งไม่ทันเห็น เพราะมัวแต่มองหาร้านเติมลม) นกถามพี่รุ้งว่ารถคันหน้าพอจะช่วยเราได้ไหม พี่รุ้งกดแตรเป็นสัญญาณให้จอดรถมาคุยกัน ได้ความว่ามีร้านเติมลมอยู่ข้างหน้า ค่อยยังชั่วหน่อย ขับต่อไปได้ไม่ไกล เสียงดัง “ปัง” มาจากใต้ท้องรถ พี่รุ้งบอกว่า “ไปไม่ได้แล้ว” ก่อนออกมาจากซอยทองหล่อ ใครกันน๊าที่ชี้ไปที่ยางอะไหล่ใต้รถแล้วแซวว่ามียางสำรองไว้ให้เปลี่ยนด้วย นกยังพูดต่อว่า นกไปด้วย เดี๋ยวช่วยเปลี่ยนเอง
ระหว่างนั่งกังวลเฝ้ารถรอพี่รุ้งไปหาคนมาช่วย บังเอิญหันไปเจอคำว่า “ปฐม” บนป้ายสะพานลอย คำถามของคุณปรีดา Thai Flood ดังขึ้นมาว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ทำงานจิตอาสาอย่างนี้ใช่ไหม?” นกก็เลยนึกได้ว่าทำงานใหญ่อย่างนี้ครั้งแรกก็ต้องมีอุปสรรคเป็นธรรมดา ไม่ต้องนั่งกังวล นั่งสวดมนต์รอพี่รุ้งจะดีกว่า
พี่รุ้งกลับมาพร้อมซิเนอดีน ซีดาน (ประมาณไปเชิญออกมาจากสนามบอลเลยนะเนี่ย ดูชุดเค้าดิ) น้ำท่วมปั๊มเชลล์อย่างสูง แต่บังเอิญพี่รุ้งยังตัดสินใจลุยน้ำเข้าไปจนได้เจอกัปตันทีมของเรา สำรวจแล้วพบว่าล้อโดนเรือใบ ต้องเปลี่ยนยางใหม่ บังเอิญซีดานมีล้อแบบนี้พอดี เดี๋ยวไปจัดมาให้ พอใจเย็นว่ามีคนมาช่วยแล้วเลยนึกขึ้นได้ว่าหิว หาอะไรกินก่อนดีกว่า ซื้อไส้กรอก ๑ ไม้ แล้วยืนกินผักเขาไปค่อนกะละมัง (คุ้มจริงๆ แต่ไม่ต้องไปแถวตลาดมาลีอีก ๓ ปีนะ) อิ่มแล้วซื้อมาฝากพี่รุ้ง ๔ ไม้
ออกเดินทางต่อได้อีกไม่ไกล เสียงฟู่ๆดังมาจากใต้รถอีกแล้ว พี่รุ้งรีบลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น คราวนี้นกเริ่มรู้สึกหมดหวังอย่างแรง ถามตัวเองว่าถ้าไปต่อไม่ได้จะทำอย่างไรดีหนอ บังเอิญรถมอเตอร์ไซค์วิ่งผ่านมาเหมือนจะช่วยตอบคำถาม ป้ายทะเบียนรถ “ปลง xxx”โอเคค่ะ ทำใจให้สงบ นั่งสวดมนต์รอไปก่อน พี่รุ้งโผล่หน้ามาบอกว่าเห็นท่าจะไม่ไหว ขอความช่วยเหลือกันดีกว่า นกลองโทร.ไปหาอาจารย์กมลเพื่อขอคำแนะนำ อาจารย์ให้เบอร์ผู้กองกนิษฐ์มา บังเอิญที่ทหารช่างและกำลังพลว่าง เดี๋ยวจะจัดรถมาถ่ายให้
ยืนดูทหารโยนกระสอบทรายปลิวข้ามรถไปลูกแล้วลูกเล่าอย่างเพลินเลยค่ะ นกแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่ามันคือสิ่งที่เราช่วยกันขนจนเหนื่อยเสื้อเปียกชุ่มเมื่อเช้านี้ เพราะมันลอยละล่องไปเหมือนกระต่ายขาวตัวอ้วนกระโดดข้ามรั้วมากกว่า สมแล้วที่ประชาชนติดป้ายชมเชยตลอดทางที่ลุยน้ำผ่านมาว่า “ทหารไทยเจ๋งสุดๆ”
คุณบุญมีซึ่งเป็นพลขับเล่าว่าคันกั้นน้ำหลักเสร็จสมบูรณ์แล้ว (ไชโย ดีใจกับสวนส้มโอด้วย แสดงว่ามีคนใจดีส่งทรายมาช่วยกัน
มากมายเลยนะเนี่ย) ทีนี้ชาวสวนก็จะสามารถเร่งสูบน้ำออกจากพื้นที่และช่วยชีวิตแม่พันธุ์ส้มโอได้เสียที ดีจังดีจัง ก่อนแยกจากกันกำลังพลฝากบอกว่าให้โพสต์รูปพวกเขาใน facebook ให้ด้วย ไม่ต้องขอก็จัดให้แน่นอนอยู่แล้วค่ะ
ระหว่างทางกลับบ้าน (พี่รุ้งจะไปส่งที่สถานีบีทีเอส กรุงธนบุรี แถมเปิดเพลง The Rose ของ Bette Midler ให้ฟังเป็นของแถม เข้ากับบรรยากาศยามเย็นเป็นอย่างยิ่ง-ว่าแต่พี่แอบซุกชุด JBL ไว้ตรงไหนเหรอคะ?? ขามายังได้ยินแต่เสียงวิทยุรายงานข่าวจราจรอู้อี้ๆอยู่เลย!!!) นั่งมองทิวทัศน์แปลกตาสองข้างทางพร้อมกับแปลกใจกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ ช่างเป็นวันแห่งความบังเอิญเสียจริงๆ
แต่ที่ไม่บังเอิญเลยคือความใจดี ความตั้งใจจริง และความพยายามของจิตอาสาทุกๆคนที่ทำให้เรื่องราวดีๆในวันนี้เกิดขึ้นมาได้ ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ ตั้งแต่ผู้บริจาคทราย ร้าน Euro Creation ร้านแว่นตา Paris Miki ธนาคารกรุงศรีอยุธยา ร้าน Wrap It ร้าน I-Dress ร้าน Absolute Dental พี่ศักดิ์สิทธิ์ คุณเล็ก The Flower พี่ประยูร Tiger Massage คุณจิ๋ว คุณบรรพตผู้จัดการ Center Point พี่สุขสรรค์ (ผู้บริจาครถ) คุณปรีดา Thai Flood คุณพล คุณอั๋น คุณอ้ำ พี่สาคร น้องซีเกมส์ น้องเฟร้น น้องจ๊อบและคู่หู คุณมงคล พี่รุ้ง ฉ.ก.เสื้อดำ ผู้กองกนิษฐ์และทหาร ๑๑ นาย รวมทั้งพี่ๆเพื่อนๆอีกมากมายหลายคนที่ช่วยประชาสัมพันธ์และให้คำแนะนำ
สุดท้ายยังมีคำขอบคุณจากอาจารย์กมลและคุณชุติมาแห่งเครือข่ายสวนส้มโอฝากมายังผู้บริจาคและจิตอาสาทุกๆคนด้วยค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น